Η μονωδία του μονόδρομου...


Ποιοι μας ζητούν θυσίες; οι φοροφυγάδες; Ή μήπως οι αεριτζήδες, χάριν των μιζαδόρων;
Για ποιους πρέπει να μπούμε σε ακόμα «δέκα χρόνια λιτότητας», για ποιους πρέπει να δουλέψουμε δυο-τρία-πέντε χρόνια περισσότερο; για αυτούς που λυμαίνονται τα νοσοκομεία;
Και ποιοι θα εμπνεύσουν στον λαό υπέρτατες θυσίες; οι υπουργοί που 'χουν πάρει σβάρνα τις καναλότσαρκες, ενώ τα νοσοκομεία καρκινοβατούν, η σπατάλη της διοίκησης διευρύνεται και η εκπαίδευση μαραζώνει;

Κάθε μέρα τα νέα είναι χειρότερα απ' την προηγούμενη. Και κάθε μέρα, όλο και πιο πολλών υπουργών τα μάτια μάς κοιτάνε απ' τις οθόνες με τον τρόμο του κουναβιού...

...που για να σωθεί προσπαθεί να εξαπατήσει τον ίδιον του τον φόβο.

Ο κ. Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου εξαπάτησε τον ελληνικό λαό.

Ουδείς όταν τον ψήφιζε του έδινε εντολή να πάει τη χώρα στο ΔΝΤ.

Ουδείς όταν τον ψήφιζε του έδινε την εντολή να οδηγήσει τη χώρα χέρι-χέρι με τον Καρατζαφέρη στην κοιλάδα του θανάτου.

Αν εκ των υστέρων διαπίστωσε (πράγμα όχι αληθές, διότι εκ των προτέρων εγνώριζε) ότι άλλο τι καλύτερο

εκτός απ' το να οδηγήσει την Ελλάδα στην υποτέλεια δεν δύναται να κάμει, τότε, θα έπρεπε ευθύς αμέσως ή να καταθέσει την εντολή ή να απευθυνθεί στον λαό για το δέον γενέσθαι με δημοψήφισμα.

Ουδέποτε ο δρόμος προς το ΔΝΤ υπήρξε, ούτε και είναι μονόδρομος. Υπάρχουν κι άλλες λύσεις - από την κήρυξη στάσης πληρωμών και την επαναδιαπραγμάτευση των χρεών έως την άμεση συστράτευση των Ελλήνων για τη σωτηρία της πατρίδας (μάλιστα αμέσως), όμως σε μιαν άλλη βάση, όχι αυτήν της σωτηρίας των φοροφυγάδων, των μιζαδόρων, των λαμόγιων και των νταβατζήδων.

*****

Ουδείς ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ (εκτός ίσως από ολίγους πονηρούς, ιδιοτελείς και Δυνατούς) έδωσε στον κ. Παπανδρέου την εντολή να κάνει την Ελλάδα προτεκτοράτο και τον εαυτόν του ένα ανδρείκελο.

Ναι, ανδρείκελο. Εναν κατ' όνομα Πρωθυπουργό, κατ' ουσίαν εντολοδόχο των Επικυρίαρχων, τοποτηρητή των Golden Boys και γκαουλάιτερ του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Το ΔΝΤ δεν είναι μονόδρομος, δεν είναι ειμαρμένη, δεν είναι κισμέτ, δεν είναι «μακαρία η οδός», είναι συνέπεια μιας ανικανότητας που όσον υπερασπίζεται τον εαυτό της, με φθηνές προπαγάνδες και θλιβερές σοφιστείες, αγγίζει τα όρια του εγκλήματος.

Διότι, τι άλλο από θλιβερές πασοκιές είναι οι ισχυρισμοί ότι η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει «διαφορετικά» απ' τους άλλους το ΔΝΤ; Τι δηλαδή; θα το αντιμετωπίσουμε από θέση ισχύος; θα του κάνουμε χρηστομάθεια; θα γίνει στα χέρια μας από στρίγγλα το ΔΝΤ αρνάκι;

Εχουν και οι σοφιστείες τα όριά τους.

Και πάντως, καθ' οδόν προς το ΔΝΤ το ΠΑΣΟΚ ήδη παρουσιάζει σημάδια αποσύνθεσης αλλά και αμηχανίας. Στο τέλος θα ζητήσουν ευθύνες από τον λαό, γιατί τους ψήφισε! Οπως η κυρία Χριστοφιλοπούλου (στη ΝΕΤ) όταν δήλωνε «τέτοιος λαός, τέτοια κυβέρνηση»...!

[Κι αμέσως μετά, καταλαβαίνοντας την γκάφα της, τα 'κανε, προσπαθώντας να τα διορθώσει, χειρότερα -συνελόντι λέγουσα ότι ο λαός φταίει κι αυτός, διότι αναγκάζει τους πολιτικούς να τον εκμαυλίζουν].

Ομως οι σοφιστείες, ενδεικτικές της δύσκολης θέσης που έχει βρεθεί το ΠΑΣΟΚ, θα άφηναν παγερά αδιάφορη τη χώρα, αν δεν ήταν ακριβώς αυτές που την οδηγούν στις Σκαιές Πύλες.

Μετά το «πιστόλι», το «κουμπί». Εχω σιχαθεί, όπως και πολύς άλλος κόσμος, αυτήν τη ρητορική των προπαγανδιστικών κλισέ: «ο Γιώργος πάτησε το κουμπί»-

- που συγκαλύπτουν την αφόρητη ανικανότητά τους να καταστρώσουν κάποια στρατηγική, κάποιον εναλλακτικόν «οδικό χάρτη»

εξόδου από την οδό της παράδοσης.

Ο κ. Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου έχει προδώσει την εντολή που του έδωσε ο λαός. Σε άλλες εποχές θα μιλούσαν πολλοί για προδοσία της ίδιας της χώρας.

Ουδείς τού έδωσε την εντολή να αφήσει απείραχτους τους φοροφυγάδες και να κυνηγάει τους εργαζόμενους, τους μικρομεσαίους κι όλους όσοι παράγουν τον πλούτο της χώρας.

Αν δεν μπορεί, να παραιτηθεί.

Αν πιστεύει ότι πράττει το σωστό, να ζητήσει επικύρωση απ' τον λαό με δημοψήφισμα - καθ' ότι το εν λόγω σωστό μάς το ξεφούρνισε κατόπιν εορτής και εκλογών.

Στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα, πόσω μάλλον το τείχος των δακρύων του ΔΝΤ. Το αδιέξοδο του κ. Γιώργου Παπανδρέου είναι δικό του κι όχι της δημοκρατίας, ούτε της χώρας, ούτε του λαού...

Τρίτη 20 Απριλίου 2010

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 20.IV.2010 stathis@enet.gr

Έντυπη Έκδοση Ελευθεροτυπίας